Dinî Hükümlerin Kaynakları
Dinî hükümler başlıca üç kısımdır. Bir kısmı inançla, bir kısmı amelle, bir kısmı da ahlâkla ilgilidir. Bu hükümlerin kaynakları da Kur’an, sünnet, icmâ ve kıyas-ı fukahâdır.
Kur’an, Allah Teâlâ tarafından, son peygamber Hz. Muhammed’e (sallallahu aleyhi vesellem) Cebrâil (aleyhisselâm) vasıtasıyla vahyedilen kitaptır. Yüce Allah tarafından vahyedilmiş bir yüce mucizedir. Sünnet ise yüce Peygamberimiz’in sözleri, fiilleri ve herhangi bir olay veya durumu onaylayıp kabul etmeleridir. Resûl-i Ekrem’in sözlerine “kavlî sünnet”, mübarek fiillerine “fiilî sünnet” ve yapıldığını gördüğü bir şey karşısında susmasına “takrirî sünnet” denir. Takrirî sünnet, o şeyin câiz olduğunu gösterir.
İcmâ-i ümmet, bir asırda bulunan İslâm müctehidlerinin dinî bir hüküm konusunda ittifak etmeleridir. Kıyas-ı fukahâ ise bir konuda mevcut olan hükmün, fıkıh âlimlerinin ictihatıyla benzer bir konuda ortaya konmasıdır. Mesela buğdayla ilgili açık bir hükmün, kıyas yoluyla pirinç ve darıya da uygulanması gibi.
Bir Yorum Bırak
Yorum yazmak içingiriş yapmanız gerekir.