Alvarlı Muhammed Lûtfi

Alvarlı Muhammed Lûtfi (d. 1868, Kındığı köyü, Hasankale (Pasinler), Erzurum) – v. 12 Mart 1956, Alvar köyü, Hasankale, Erzurum), Mutasavvıf-şair, Nakşibendî şeyhi.

Alvarlı Muhammed Lûtfi (Alvarlı Efe) Hazretleri Erzurum’un Hasankale (Pasinler) ilçesinin Kındığı köyünde doğdu. Babası Hoca Hüseyin Efendi’den tahsil gördü. Babasından icâzet aldıktan sonra Erzurum’da tanınmış bazı âlimlerin derslerini takip etti.

1891 yılında Hasankale’nin Sivaslı Camii’ne imam tayin edildi. Aynı yıl babasıyla birlikte Bitlis’e giderek Nakşibendî şeyhi Muhammed Pîr-i Küfrevî’ye rah.) intisap etti. Riyâzetini tamamladıktan sonra Pîr-i Küfrevî’nin halifesi olarak Hasankale’ye döndü. Bir süre buradaki görevine devam etti, daha sonra Erzurum’un Dinarkum köyüne giderek imamlık yaptı.

12 Şubat 1916’da Ruslar’ın Erzurum çevresini işgale başlaması üzerine babasıyla birlikte Erzurum’a geldi.

Rus istilâsı süresince Tercan’ın Yavi köyünde imamlık yaptı. Ruslar’ın çekilmeye başlamaları ve Ermeniler’in katliama girişmeleri üzerine Yavi ve komşu köylerden topladığı altmış kişilik bir müfrezeyle Ermeniler’e karşı koydu. Oyuklu köyü yakınlarında Ruslar’a ait büyük bir silâh deposunu ele geçirdi. Daha sonra Haydari Boğazı’ndaki Zergide köyünde Türk ordusuna katıldı ve ordu ile birlikte Erzurum’a girdi (12 Mart 1918). Aynı gün babası şehid düştü.

Erzurum’un kurtuluşundan sonra tekrar Hasankale’ye döndü. Kendisine teklif edilen Hasankale müftülüğü görevini kabul etmeyerek Hasankale’ye bağlı Alvar köyü halkının isteği üzerine oraya yerleşti. Halk arasında “Alvar imamı” ve “Efe hazretleri” unvanıyla tanındı.

Bir Nakşibendî tarikatı Hâlidî kolu şeyhi olarak 1939’a kadar bu köyde, bu tarihten sonra da Erzurum’da bölge halkını irşâd ile meşgul oldu.

12 Mart 1956’da vefat etti. Cenazesi Alvar köyüne götürülerek oraya defnedildi.

Alvarlı Muhammed Lûtfi (Alvarlı Efe) Hazretlerinin Eserleri

Arapça, Farsça ve Türkçe şiirler yazan Alvarlı Muhammed Lutfi Hazretleri’nin (rah.) şiirleri ölümünden sonra oğlu Seyfeddin Mazlumoğlu tarafından derlenerek Hulâsatü’l-hakayık adıyla yayımlanmıştır (İstanbul 1974). Bu divanda çeşitli nazım şekilleriyle söylenen 700’ü aşkın şiir mevcuttur. Hece vezni ve oldukça sade bir Türkçe’nin kullanıldığı bu şiirlerden bazıları da ilahi olarak bestelenmiştir.