Hâce Ahmed Yesevî – Bana Sen Gereksin

Hâce Ahmed Yesevî – Bana Sen Gereksin Şiiri

Aşkın eyledi şeydâ beni cümle, âlem bildi beni,
Kaygım sensin gece gündüz, bana sen gereksin.

Taâla’llah Zîhî ma ni, sen yarattın cisim ve cânı,
Kulluk eyleyim gece gündüz, bana sen gereksin.

Gözüm açtım seni gördüm, bütün gönülü sana verdim,
Akrabalarımı terk eyledim, bana sen gereksin.

Söylesem ben dilimdesin, gözlesem ben gözümdesin,
Gönlümde hem cânımdasın, bana sen gereksin.

Fedâ olsun sana cânım, döker olsan benim kanım,
Ben kulunum sen sultânım, bana sen gereksin.

Âlimlere kitap gerek, sûfîlere mescid gerek,
Mecnûn’lara Leylâ gerek, bana sen gereksin.

Gafıllere dünyâ gerek, akıllılara âhiret gerek,
Vaizlere minber gerek, bana sen gereksin.

Âlem bütün cennet olsa, bütün hûrîler karşılamağa gelse,
Allah bana nasîp eylese, bana sen gereksin.

Cennete gireyim cevlân eyleyim, ne hûrîlere nazar eyleyim
Onu bunu ben ne eyleyim, bana sen gereksin.

Hoca Ahmed benim adım, gece gündüz yanar odum,
İki cihânda umudum, bana sen gereksin.

Hâce Ahmed Yesevî (k.s)

Hâce Ahmed Yesevî – Bana Sen Gereksin Şiiri
35. Hikmet, Divân-ı Hikmet
Divân-ı Muhabbet
Hâce Ahmed Yesevî Şiirleri