Yunus Emre – Gelsin Aşka Doyan Kişi

Yunus Emre – Gelsin Aşka Doyan Kişi şiiri

Acep değil deli olsa,
Aşk oduna yanan kişi,
Aşka yakın yürümesin,
İyi adın sanan kişi.

Kim sakınır iyi adın,
Bıraksın elden aşk odun,
Tezcek yoldurur kanadın,
Daldan dala konan kişi.

Saldı beni uzak yola,
Şu gözlerim dola dola
Dertli halinden ne bile,
Yüreği sağ olan kişi.

Âşıklar geçer arından,
Dönmez olur ikrarından
Şimdi ayrılmış yarından,
Yalan dava kılan kişi.

Yürek yanar, yaşım akar,
Şu gözlerim yola bakar.
Gayri yüze nice bakar,
Hak cemalin gören kişi.

Gözüm pınar olmuş akar,
Şu zârım ki arşa çıkar.
Mahv eyleyip varın yakar,
Mâsivayı koyan kişi.

Yunus kodu yola başı,
Vurur müddeiler taşı.
Hiçtir münafıkın işi,
Gelsin aşka doyan kişi.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:
tezcek: çabucak, hemen
mehv: sulu süt, ince kılıç
masiva: Allah’tan başka her şey demektir
müddei: dava eden, bir savda bulunan (kimse), savlayıcı, davacı
münafık: Müslüman olmadığı halde Müslümanmış gibi görünen ve söyleyen

Yunus Emre – Gelsin Aşka Doyan Kişi Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Divan-ı Muhabbet