Muhabbet Divanı

Hâce Ahmed Yesevî – O Sebepten Altmış Üçte Girdim Yere

Hâce Ahmed Yesevî - O Sebepten Altmış Üçte Girdim Yere

Hâce Ahmed Yesevî – O Sebepten Altmış Üçte Girdim Yere Şiiri

Ey dostlar, kulak verin söylediğime,
Ne sebepten altmış üçte girdim yere?
Mirâc sırasında Hakk Mustafa ruhumu gördü,
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Hakk Mustafa Cebrail’den eyledi sual
“Bu nasıl ruh, bedene girmeden buldu kemal?”
Gözü yaşlı, halkın başçısı, bedeni hilal;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Cebrail dedi: “Ümmet işi size tam hak
Göğe çıkıp meleklerden alır ders
Feryadına feryad eder yedi kat gök… ”
O sebepten altmış üçte girdim yere

Önce “Elestû birabbikum?” dedi bil Hakk
“Kalu bela” dedi ruhum, aldı ders
Hak Mustafa oğul” dedi bilin mutlak
O sebepten altmış üçte girdim yere

“Evladım” deyip Hakk Mustafa eyledi kelam
Ondan sonra bütün ruhlar eyledi selâm
Rahmet denizi dolup taş, diye yetişti haber
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Rahim içinde belirdim, ses geldi;
“Zikir söyle!” dedi, organlarım titreyiverdi
Ruhum girdi, kemiklerim Allah” dedi;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Dörtyüz yıldan sonra çıkıp ümmet olacak
Nice yıllar dolaşıp halka yol gösterecek
On dört bin alimler hizmet eyleyecek
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Dokuz ay ve dokuz günde yere düştüm;
Dokuz saat duramadım, göğe uçtum;
Arş ve Kürsü derecesini varıp kucakladım;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

“İnna fetehna…”yı okuyup anlam sordum;
Işık saldı, kendimden geçip cemal gördüm;
Hocam vurup “Sus'” dedi, bakıp durdum;
Yaşımı saçıp, çâresiz olup durdum ben işte.

“Ey cahil, gerçek bu!” diye söyledi, bildim;
Ondan sonra çöller gezip Hakk’ı sordum;
Nasip etti, şeytanı tutup bindim;
Kararlı olup, belini basıp ezdim ben işte.

Zikrini tamam eyleyip döndüm divaneye;
Hakk’tan başka birşey demeyip bilmeyene
Mumunu arayıp çırak girdim pervaneye;
Kor ateş olup, kavrulup yanıp söndüm ben işte.

Nam ve nişan hiç kalmadı, “Lâ… -La…” oldum;
Allah zikrini diye diye “…illâ…” oldum;
Halis olup, muhlis olup “…lillah” oldum;
“Fena fillah” makamına geçtim ben işte.

Arş üstünde namaz kılıp dizimi büktüm;
Dileğimi deyip, Hakkâ bakıp yaşımı döktüm;
Yalancı âşık, sahte sufi gördüm, kötüledim
O sebepten altmış ûçte girdim yere.

Candan geçmeden “Hû Hû” demenin hepsi yalan;
Bu arsızdan sormayın sual, yolda kalan;
Hakk’ı bulanın özü gizli, sözü gizli
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Bir yaşımda ruhlar bana pay verdi;
İki yaşta peygamberler gelip gördü;
Üç yaşımda Kırklar gelip halimi sordu;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Dört yaşımda Hakk Mustafa verdi hurma.
Yol gösterdim, yola girdi, nice günahkar
Nereye varsam Hızır Baba’m bana yoldaş
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Beş yaşımda belimi bağlayıp ibadet eyledim
Nafile oruç tutup âdet eyledim
Gece gűndüz zikrini deyip rahat eyledim
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Altı yaşta durmadan kaçtım insanlardan
Göğe çıkıp ders öğrendim meleklerden;
İlgimi kesip bütün tanıdık bağlardan;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Yedi yaşta Arslan Baba’m arayıp buldu;
Her sırrı görüp perde ile sarıp kapadı
Allah’a hamd olsun, gördüm” dedi, izimi öptü;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Azrail gelip Arslan Baba’mın canını aldı;
Huriler gelip ipek kumaştan kefen eyledi
Yetmişbin melekler toplanıp geldi;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Namazını kılıp yerden kaldırdılar
Bir anda cennet içine ulaştırdılar,
Ruhunu alıp “İlliyyin” cennetine girdirdiler
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Allah, Allah yer altında vatan eyledi
Münker-Nekir “Men rabbük?” deyip soru sordu;
Arslan Baba’m İslâm’ından beyan eyledi
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Akıllı isen, erenlere hizmet eyle
Emr-i mâruf kılanları aziz eyle
Nehy-i münker kılanları hürmetli eyle
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Sekizimde sekiz yandan yol açıldı;
“Hikmet söyle!” diye, başlarıma nur saçıldı;
Allah’a hamd olsun, Pir-i kamil mey içirdi;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Pir-i kamil Hakk Mustafa, şüphesiz bilin;
Nereye varsan, vasfını söyleyip saygı gösterin
Salât-selâm deyip Mustafa ya ümmet olun;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Dokuzumda dolanmadım doğru yola;
Teberrük deyip alıp yürüdü elden ele;
Sevinmedim bu sözlere kaçtım çöle;
O sebepten altmış üçte girdim yere.

On yaşında delikanlı oldun Kul Hoca Ahmed;
Hocalığa bina koyup, eylemeden ibadet;
Hocayım, deyip yolda kalsan, vay ne hasret
O sebepten altmış üçte girdim yere.

Hâce Ahmed Yesevî (k.s)


Hâce Ahmed Yesevî – O Sebepten Altmış Üçte Girdim Yere Şiiri
Divân-ı Hikmet, Divan-ı Muhabbet
Hâce Ahmed Yesevî Şiirleri

Bir Yorum Bırak