Hâce Ahmed Yesevî – Dostlar

Hâce Ahmed Yesevî – Dostlar Şiiri

Muhabbetin kadehini içen dîvâneler,
Kıyâmet günü ağzından ateş saçar dostlar,
Kudret ile yaratılmış yedi cehennem,
Âşıkların nârasından kaçar dostlar.

Cehennem ağlayıp yalvaracak Allah’ına:
Tâkatım yok âşıkların bir âhına.
Kaçıp varayım Hakk Teâlâ penâhına;
Âşıkları yaşı ile söner dostlar.

Âşıkları aşk dükkânını varsa kurup,
Yaşını saçıp, göğsünü açıp, yüzünü sürüp,
İnşaallah, cehennem kaçacak ondan korkup,
Yedi semâ tâkat eylemeyip göçer dostlar.

Rahmân Rabb’im sâkî olup mey içirse,
Çoluk-çocuk, ev-barktan tam geçirse
Vücûdumdan şeytânı Hakk kaçırsa,
Cürüm ve isyân düğümlerini açar dostlar.

Aşk kapısını Hakk yüzüne açık eylese,
Hâs aşkını gönül içine yerleşik eylese,
Lutf eylese, iki âlemde sultân eylese,
Âşıkları Hakk’a doğru uçar dostlar.

Sübhân Rabb’im bir katre mey eylese armağan,
Sır zikrini diye diye eylesem tamâm,
Hûrî-gılmân bütün melekler ona köle
Cennet içinde ipek giysiler biçer dostlar.

Allah diyerek kabirden kalksa, âlem yanar,
Seçkin kulum deyip Rahmân Rabb’im, yalnız sever;
Yaş yerine kanını döküp yüzünü boyar,
Hamdini söylese lânetli şeytân kaçar dostlar.

Ben demedim, Allah kendi vaad eyledi,
Yolsuz idim, lutf eyleyerek yola koydu,
Garîb olup feryâd eyledim, elimi aldı,
Öyle âşık şevk şarâbını içer dostlar.

Kul Hoca Ahmed, aşksızların işi kötü,
Sabâha varsa, Hakk göstermez ona Cemâl,
Arş ve Kürsű, Levh ve Kalem hepsi bîzâr;
Aşksızlara cehennem kapısını açar dostlar.

Hâce Ahmed Yesevî (k.s)

Hâce Ahmed Yesevî – Dostlar Şiiri
20. Hikmet, Divân-ı Hikmet
Divân-ı Muhabbet
Hâce Ahmed Yesevî Şiirleri