Yunus Emre – Ben Bu Yolu Bilmez idim

Yunus Emre – Ben Bu Yolu Bilmez idim Şiiri

Ben bu rahı (yolu) bilmez idim,
Aşk gönlüme düştü gider.
Aşk elinden dertli yürek,
Kaynayarak taştı gider.

Hani bizden öğüt alan,
Kalmadı dünyaya gelen.
Gece gündüz tâat kılan,
O Sırat’ı geçti gider.

Hep onlar Sırat’ı geçti,
Varıp dost iline düştü.
Gönül maksûda erişti,
Hazrete ulaştı gider.

Nefsi doyunca yiyenler,
Kana kana uyuyanlar.
Dili gıybet söyleyenler,
Cehenneme düştü gider.

Cehenneme düşen kişi,
Zârılıktır onın işi.
Onulmaz bağrının başı,
Büryân olup pişti gider.

Aşk oduna yanmayanlar,
Öleceğin sanmayanlar,
Göz açıp uyanmayanlar,
Şöyle gaflet bastı gider.

Bu aşk bana bir düş idi,
Hak müesser kılmış idi.
Derviş Yunus bir kuş idi,
Halk içinden uçtu gider.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

rah: yol.
maksud: kasdedilmiş. kasdedilen. istenilen şey. istek. arzu. gâye.
zarılık: yoksulluk, yoksunluk, güçsüzlük.
büryân: kebap.
od: ateş
müessir: tesir edilmiş, kendisine bir şey tesir etmiş olan.

Yunus Emre – Ben Bu Yolu Bilmez idim Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Divân-ı Muhabbet
Yunus Emre Divânı