Yunus Emre – Yine Geldi Aşk Elçisi

Yunus Emre – Yine Geldi Aşk Elçisi Şiiri

Yine geldi aşk elçisi,
Yine doldu meydânımız.
Yine teferrücgâh oldu,
Sağlı sollu dört yanımız.

Yine mahfiller düzüldü,
Yine badyalar kuruldu.
Yine kadehler sunuldu,
Esrik oldu bu canımız.

Ev içi aşk ile doldu,
Ulu kişi âşık oldu.
Canlarımız hayran oldu,
Aşk tahtına binenimiz.

Bir nicemiz Leylî oldu,
Bir nicemiz Mecnûn oldu.
Bir nicemiz Ferhâd oldu,
Aşktan haber alanımız.

Meydanımız meydan oldu,
Canlarımız hayran oldu.
Her dem arşa seyrân oldu,
Hazret oldu revânımız.

Düşmüş idik o kaldırdı,
Birliğin bize bildirdi.
İçimize aşk doldurdu,
Dürüst oldu imânımız.

Sorar isen aşk nerdedir?
Nerde istersen ordadır.
Hem gönülde hem candadır,
Hiç kalmadı gümânımız.

Yunus aşkın vasfın söyler,
Gerçeklere haber eyler.
Mahrumların canı göyner,
Aşkâr oldu pinhânımız.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

teferrücgâh: gezinti yeri.
mahfil: toplantı yeri, toplanmış kimseler, camilerde parmaklıkla ayrılmış yüksek yer.
badya: ağzı geniş, yayvan, büyükçe su kabı.
esrik: sarhoşluk.
leylî: gececi, yatılı. Leyla.
seyran: bakıp seyretme, gezme, gezinme.
revan: giden, akan. yolcu, gidici.
güman: zan. tahmin. sanmak. şüphe.
vasf: bir kimsenin veya şeyin durumunu anlatarak tarif etmek.
göynemek: olmak, olgunlaşmak. yara çok fazla sızlamak. yana yakıla ağlamak. çürümeye yüz tutmak.
pinhan: gizli, saklı, gizlenmiş.
aşkar: koyu kırmızı. kırmızı saçlı adam. doru at. üzüm şırası.

Yunus Emre – Yine Geldi Aşk Elçisi Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Divân-ı Muhabbet
Yunus Emre Divânı