Yunus Emre – Gelin Bir Nazar Eylen

Yunus Emre – Gelin Bir Nazar Eylen Şiiri

Gelin bir nazar eylen,
N’oldu cihan içinde?
Niceler toprak oldu,
Bu az zaman içinde.

O taze güller soldu,
Bülbüller ötmez oldu.
Ata, ana zâr oldu,
Kaldı zindan içinde.

Canları oda yandı,
Kuzuların kurt aldı.
Ardınca baka kaldı,
Zâr-ü figan içinde.

Ey nice yarenleri,
Hasret kaldı canları.
Meğer ki buluşalar,
Yarın cinân içinde.

O ipek don geyenler,
Hiç toz kondurmayanlar,
Çürüyüp toprak olmuş,
Tenler kefen içinde.

O gözler ve o kaşlar,
O inci gibi dişler,
O tenler ve o saçlar,
Yılan, çıyan içinde.

Kamu çürümüş eller,
O dudak ve o diller,
O sevgili oğullar,
Kalmış toprak içinde.

Bu dünyaya inanma,
Vefasın bulam sanma.
Ömrün veren ziyana,
Çoğu pişman içinde.

Dünyayı bi-vefa bil,
Aç gözünü yarağ kıl.
Sen dahi olürsün bil,
Kalma güman içinde.

Yunus söyle sözünü,
Yavı kıl kend’özünü.
Ağardı gör yüzünü,
Koma firak içinde.

Yunus Emre (k.s)

Lügât:

nazar: bakmak. mürşidin müridine bakması yoluyla ilahî feyzin müridin kalbine akması.
zâr: inleyen, sesle ağlayan. zayıf, dermansız. kelimenin sonuna gelerek birleşik kelimeler olur. ağlama, inleme. perişan, ağlayan, inleyen. inilti.
od: ateş, edebiyatta/tasavvufta aşk ateşi olarak da kullanılır.
Zâr-ü figan: yüksek sesle ağlama, dövünme, acıyla inleme, yüksek sesle ağlama, dövünme.
yaren: arkadaş, yakın, dost.
cinan: cennetler.
don: elbise, kıyafet.
kamu: hep, bütün, halk hizmeti gören devlet organlarının tümü.
ziyan: zarar. zarar edilmek.
bi-vefa: vefasız.
yarağ: uygun, münasip.
güman: umut.
yavı: yitik, akılsız, sersem.
firak: hasret, özlem, ayrılık, ayrılık acısı.

Yunus Emre – Gelin Bir Nazar Eylen Şiiri
Yunus Emre Divânı
Divân-ı Muhabbet
Yunus Emre Şiirleri