Cehenneme Götürülürken Arkasına Bakan Günahkar

Cehenneme Götürülürken Arkasına Bakan Günahkar

Mahşer meydanında bir günahkârın hesabı görül dü. Amel defteri, eline sol taraftan verildi. Dünyada kulun iyiliğini kollayan melekler, burada onu ite kaka cehenneme doğru sürüklemeye başladılar.

Bu günahkar kul, her yol başında bir ümide kapılarak dönüp dönüp arkasına bakıyordu. Elinden bir şey gelmediğinden, sonbahar yağmuru gibi göz yaşı döküyordu. Bir yandan da geriye dönüp, yüzünü Hak’tan tarafa çeviriyordu.

Cenâb-ı Hak’tan emir geldi:

“Ey kötülüklerin kaynağı günahkar kul! Yaptıklarınla beni incittin. Günahlarla dolu defterini aldın. yaptıklarının karşılığı cehennem olduğuna göre, daha ne diye emekleyerek gidiyorsun, dönüp dönüp arkana bakıyorsun?

Ne geceleri yalvarıp namaz kıldın, ne gündüzleri haramdan sakınıp oruç tuttun. Diline sahip olmadın. Yaptığın zulümlere tövbe de etmedin. Sende kötülükten başka ne var? Daha neyi ümit ediyorsun?”

Günahkâr kul dedi ki:

“Ey Allah’ım, hakkımda söylediklerinden yüz kat daha kötüyüm. Arkama dönüp baktığımda; kendi yaptığım işlere, hatalarıma, isyanıma, günahlarıma, inatçılığıma bakmıyorum. Bana varlık elbisesini bağışlayan rabbimin karşılık beklemeden, sebepsiz affına, lütfuna ve keremine bakıyorum. Bütün ümidim, güvenim o lütuf sahibinedir.”

Cenâb-ı Hak buyurdu:

“Ey melekler! Onu tekrar benim huzuruma getirin. Bu kulumun gönül gözü, recâ ve niyazdadır. Suçlarına bakmadan onu bağışlayayım.”