Bu Ömrüm Yok Yere Harc Etmişim Ben

Bu Ömrüm Yok Yere Harc Etmişim Ben Şiiri

Bu ömrüm yok yere harc etmişim ben,
Canımı gör ne oda atmışım ben.

Kimesne kimseye etmemiş ola,
Onu ki kendime ben etmişim ben.

Amelim rahtını derdim götürdüm,
Kamu assın ziyana satmışım ben.

Cihanda bir sınık saksıdan ötrü
Günahım yabana ben atmışım ben.

Amelim her ne ki var ise riyadır,
Acep ihlası ne unutmuşum ben.

Geceye eresini kimse bilmez,
Tul-i emel başın uzatmışım ben.

Dükeli ömrümü harcına sürdüm,
Ziyandan bellidir, ne ütmüşüm ben.

Ağuya bal diye parmak uzattım,
Aşıma zehr-i katil katmışım ben.

Biçare Yunus’un çoktur günahı,
Hakkın dergâhına yüz tutmuşum ben.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

harc etmek: harcamak.
od: ateş.
kimesne: kimse.
raht: at takımı, yolda lazım olacak şeyler. döşeme vb. takımları. pencere ve kapı kanatlarını çerçeveye tutturan menteşe takımı.
sınık: kırık, çıkık.
tul-i emel: insanın dünya hayatında ebedi yaşayacak gibi plan ve program içinde olup, çok uzun emeller beslemesine denilmektedir.
dükeli: Hep, cümle, hepsi, bütün, herkes
ütmek: kazanmak.
ağu: zehir.

Yunus Emre – Bu Ömrüm Yok Yere Harcamışım Ben Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı