Yunus Emre – Aldı Benim Gönlümü

Yunus Emre – Aldı Benim Gönlümü şiiri

Aldı benim gönlümü, n’olduğun bilemezem,
Yavı kıldım ben beni, isteyip bulamazam.

Gönülsüz girdim yola, halimden gelmez dile,
Bir dem derdim demeye, bir dertli bilemezem.

Şakirem derdim ile, sataştım güle güle,
Dertliler bulacağız ben beni bulamazam.

Aydurlar ise bana, senin gönlün kim aldı?
Nice haber vereyim, ağlarım aydamazam.

Bu benim gönlüm alan, doludur cümle âlem,
Nereye bakar isem, onsuz yer göremezem.

Ayık olup oturman, ayıksızlar getirmen,
Severem aşk esriğin, ben ayık olamazam.

Yunus’a kadeh sunan, Enel Hak demin vuran,
Bir cur’a sundu bana, içtim ayılamazam.

Yunus Emre (k.s)

Lügat

yavı: yitik, akılsız, sersem
şakir: şükreden, halinden memnun olan kimse
aydamaz: anlamaz, uyanmaz
esrik: sarhoşluk
cura: şarap yudumu

Yunus Emre – Aldı Benim Gönlümü
Yunus Emre Şiirleri, Divan-ı Muhabbet