Hâce Ahmed Yesevî – Gönül Gözünü Işıldatmadan

Hâce Ahmed Yesevî – Gönül Gözünü Işıldatmadan Şiiri

Gönül gözünü ışıldatmadan ibâdet eylese,
Dergâhına makbûl değil, bildim ben işte.
Hakikatten bu sözleri temiz öğrenip,
Lâmekân’da Hakk’tan dersler aldım ben işte.

Bir ve Var’ım dersler verdi perde açıp;
Yer ve gökte duramadı şeytân kaçıp;
Şölen eyleyip, vahdet meyinden doyasıya içip,
Lâmekân’da Hakk’tan dersler aldım ben işte.

Burada cefa çekenlere Cemâli taht,
Mahşer günü bağışlar hem taht ve baht;
Yarattığında eyleyen kendisi aşığa ahd,
Lâmekân’da Hakk’tan dersler aldım ben işte.

Gözlerimden kanlar döküp yâd etmedim;
Yüz bin türlü sıkıntıya koydun, feryâd etmedim,
Senden korkup hasta gönlümü şâd etmedim,
Lâmekân’da Hakk’tan dersler aldım ben işte.

Allah derdi satılık değildir, satıp alsan;
Pîr-i Kâmilhizmetinde toprak olmasan;
Hak yoluna girmek olmaz, temiz olmasan;
Lâmekân’da Hakk’tan dersler aldım ben işte.

Aşk pâdişâh, âşık fakîr, nefes alamaz;
Hak’tan izin olmadıkça konûşamaz;
Hak öğüdünü alan dünyâ arayamaz,
Lâmekân’da Hakk’tan dersler aldım ben işte.

Kul Hoca Ahmed, yedi yaşta dersler aldım;
Sekizimde dünyâ tasasını terk eyledim;
Dokuzumda Huda’mı hâzır bildim;
Lâmekân’da Hakk’tan dersler aldım ben işte.

Hâce Ahmed Yesevî (k.s)

Hâce Ahmed Yesevî – Gönül Gözünü Işıldatmadan Şiiri
17. Hikmet, Divân-ı Hikmet
Divân-ı Muhabbet
Hâce Ahmed Yesevî Şiirleri