Yunus Emre – Bir Aceb Hale Geldim

Yunus Emre – Bir Aceb Hale Geldim şiiri

Bundan beri gönüldüm,
Dost ile bile geldim.
Pes bu âleme çıktım,
Bir aceb hâle geldim.

O dost açtı gözümü,
Gösterdi kend’özümü.
Gönüldeki râzımı,
Söyledim dile geldim.

Gör ne yuvadan uçtum,
Bu halka râzım açtım.
Aşk tuzağına düştüm,
Tutuldum ele geldim.

Tuzağa düşen gülmez,
Âşıklar râhat olmaz.
Söylerim dilim bilmez,
Bir aceb ile geldim.

Ben bunda geldim bu dem,
Geri ilime gidem.
Sanma ki bunda beni,
Altına mala geldim.

Değilim kıyl-ü kalden,
Ya yetmiş iki dilden.
Hâlim ahvâlim nedir?
Bu mülke sorageldim

Ne haldeyim ne bilem,
Tuzaktayım ne gülem.
Bir garibçe bülbülem,
Ötmeye güle geldim.

Gül Muhammed teridir,
Bülbül onun yâridir.
O gül ile ezelî,
Cihâna bile geldim.

Mescidde medresede,
Çok ibâdet eyledim.
Aşk oduna yanıban,
Andan hâsıla geldim.

Kudret sûret yapmadan,
Feriştehler tapmadan.
Âlem halkı dönmeden,
İleri yola geldim.

Yine Yunus’a sordum,
Aydır Hak nûrun gördüm.
İlk yâz güneşi gibi,
Mevc vurup doğageldim.

Yunus Emre (k.s)

Lügat

kıyl-ü kal: arapça malayani, gıybet. Kitaplarda kîl-ü-kâl, kâl ü kîyl şeklinde de geçer.
yanıban: yanarak
hasıl: ortaya çıkmak, türemek
ferişteh: melek
mevc: dalga

Yunus Emre – Bir Aceb Hale Geldim şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Divan-ı Muhabbet