Yunus Emre – Aşk Şarabın Tatmayınca

Yunus Emre – Aşk Şarabın Tatmayınca şiiri

Aklım başıma gelmedi, aşk şarabın tatmayınca.
Ben kendimi bilemedim, gerçek ere yetmeyince.

Kendini bilmeyen kişi hiç erişir mi menzile?
Allah’a eremez kalır, er eteğin tutmayınca.

Eğer din îman gerekse, iyi diril bu dünyâda,
Yarın orda bitmez işin, bugün burda bitmeyince.

Bülbül dahi âşık güle, nazar Hak’tan olur kula,
Bir keleci gelmez dile, gönüllerde yanmayınca.

Gönüldeki bu razımı, sakınmaz derdim sözümü,
Âşık ne katlanır söze? Aşk metaın satmayınca.

Bîçâre Yûnus’un sözün, key âşık gerek anlaya,
O kuş dilidir, n’eylesin? Öğütlemez ötmeyince.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

yetmek: erişmek, ulaşmak
menzil: iki konak arasındaki uzaklık, bir merminin ulaşabildiği uzaklık, ok atma yarışlarında erişilen mesafe, yolculukta dinlenmek amacıyla durulan yer, bir günlük yol
keleci: öz veya kusursuz, düzgün söz
meta: (metaın) sermaye, mal, ticaret malı
key: için, tâ ki, hangi, nasıl?

Yunus Emre – Aşk Şarabın Tatmayınca Şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Divan-ı Muhabbet